<h2>Gediz Depreminin Ardından Göç ve Yalnızlık</h2> Türkiye İstatistik Kurumu verilerine göre Türkiye'nin en az nüfusuna sahip yerleşim yerleri arasında yer alan Kalfalar köyü, 1970 yılında Gediz'de meydana gelen depremin etkisiyle göç vermeye başladı. Köy sakinlerinin bir kısmı yakındaki Örencik köyüne yerleşirken, diğerleri zamanla farklı yerlere göç etti. <h2>Yalnızlık ve Alışma Süreci</h2> Sadece İbrahim ve Naime Elaslan çiftinin yaşadığı köyde, eşinin vefatının ardından 4 çocuğu ve 11 torunuyla yalnız kalan İbrahim Elaslan, köyde tek başına yaşamaya başladı. Elaslan, köyün boş sokaklarında dolaşıp camiye giderek vakit geçiriyor. Zorluklara rağmen yalnızlığa alışan Elaslan, "Tek başıma yaşamayı seviyorum" diyor ve köyü terk etmeyeceğini söylüyor. <h2>Hayata Tutunma ve Anılarla Yaşamak</h2> Köyde son 10 yıldır tek başına yaşayan İbrahim Elaslan, eşinin ölümüyle birlikte yemeklerini kendisi yapıyor, camiye tek başına giderek namaz kılıyor. Alışveriş için arabasına binen Elaslan, Örencik köyüne gidip tanıdıklarıyla sohbet ediyor ve eşinin mezarını ziyaret ediyor. Evdeki eşyaları hiç kaldırmayan Elaslan, eşini her zaman hatırladığını ve evinden ölene kadar ayrılmayacağını belirtiyor. <h2>Köyde Yaşamın Son Temsilcisi</h2> Örencik köyü muhtarı Ahmet Açar, Kalfalar köyünde sadece İbrahim Elaslan'ın kaldığını, köydeki evlerin çoğunun yıkık durumda olduğunu ve sadece birkaç evde zaman zaman kısa süreli ziyaretçilerin kaldığını ifade ediyor. Köyde artık sadece bir hane bulunduğunu ve İbrahim Elaslan'ın köyün son temsilcisi olduğunu vurguluyor.